نقش مدیریت شهری در ارتقاء شاخص های خوشبختی شهروندان (مطالعه موردی شهروندان ساکن در ناحیه ۳ منطقه ۵ شهرداری تهران)

هدف تحقیق: یکی از عوامل مهم و بنیادی در توسعه پایدار و ثبات حاکمیت در نظام فرهنگی و اجتماعی هر کشور، بالا بودن میزان رضایتمندی شهروندان و احساس سرزندگی و خوشبختی آنان در آن جامعه است. اگر جامعه در قالب یک بدن زنده در نظر گرفته شود، بررسی علائم حیاتی بدن، به مثابهبررسی شاخص های کلیدی جامعه است. لذا اندازه گیری و پایش مولفه های حیاتی جامعه به صورت اثر بخش و مداوم و بررسی دقیق روند پیشرفت آن امری ضروری است. کارامد ترین حکومتها، حکومتهایی هستند که با برنامه ریزی صحیح کوتاه و بلند مدت بتوانند شاخص های موثر شناخته شده را در جهت بهبود، مدیریت کنند. این تحقیق در صدد است تا نقش مدیریت شهری در ارتقاء شاخص های مدل طراحی شده را در جهت تبدیل شرایط موجود به وضع مطلوب، برجسته نماید. روش تحقیق: در این تحقیق ابتدا مدلی کاربردی و بومی براساس چند مولفه فرهنگی از جمله سرمایه اجتماعی، ایمنی و امنیت، حاکمیت، حس شادکامی و... طراحی گردید. سپس تحقیق مذکور به بررسی نقش مدیریت شهری در ارتقاء شاخص های چند گانه با استفاده از پرسشنامه در بین جامعه آماری ساکنین ناحیه 3 منطقه 5 شهرداری تهران پرداخته و نتایج تحقیق مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق: پس ازتحلیل اطلاعات و آزمون فرضیه های تحقیق، نتایج نشان داد که بین مولفه های مدیریت شهری و اکثر شاخص های مورد بررسی ارتباط معنی داری وجود دارد و مدیریت شهری میتواند در بهبود و ارتقای این شاخص ها نقش موثری داشته باشد. همچنین وضعیت شاخص ها در جامعه اماری مورد بررسی به وضوح توسط نمودارهای اماری نشان داده شده است. لذا با توجه به اهداف و برنامه های استراتژیک تدوین شده توسط شهرداری منطقه 5 در سال 1390 در جهت افزایش رضایتمندی و ارتقاء شاخص های فرهنگی واجتماعی جامعه و تعیین اولویتهای فرهنگی، راهکارهایی پیشنهاد شده است که میتواند قابل استناد و استفاده در کلیه سطوح مدیریت شهریقرار گیرد.